Klasztor Bernardynów – p.w. Św. Anny
1498-1563 – klasztor na Zapłociu
1498 – fundacja klasztoru (na „Zapłociu” czyli przedmieściu Połocka), w widłach rzek Dźwiny i Płoty dokonana przez Aleksandra Jagiellończyka, wielkiego księcia WLK.
1498-1512 – gwardianem o. Leon z Łańcuta.
1504 – zatwierdzenie fundacji.
1562-1563 – gwardianem o. Paweł. W 1563 r. w wyniku działań wojennych doszło do spalenia klasztoru i zamordowania 5 braci: o. Adama, o. Pawła (gwardiana), o. Dominika, o. Marka, br. Wacława; reszta zakonnej wspólnoty ratowała się ucieczką.
1696-1832 – klasztor na Słobódce
1696 - fundacja klasztoru i kościoła p.w. Św. Anny, położonego przed miastem od strony zachodniej.
1758 – budowa nowych murowanych obiektów klasztornych.
1772 - było tu 21 zakonników (10 kapłanów, 6 kleryków, 5 braci). Istniała tu szkoła filozoficzna.
1804 – gwardianem o. Antoni Ukrusz. Stan klasztoru wynosił 20 zakonników (17 kapłanów), wśród nich o. Feliks Matuszewski (magister studentów).
1830 – klasztor liczy tylko 8 zakonników.
1832 - zamknięto klasztor Bernardynów (na Zadźwiniu).
